Veel artsen gezien dit jaar. Het begon met de eerste prik AstraZenica, want ik ben 60+. Prik viel mee, wachttijd van 15 minuten was gezellig en ik had maar beperkte bijwerkingen. Ging goed. Totdat ik een paar dagen na de prik behoorlijk kortademig werd. Bij de spoedpost terecht gekomen vroeg de arts daar naar andere klachten: “vermoeidheid?”. “Die was er vanwege ME/cvs eigenlijk altijd” vertelde ik. “ME/cvs? ” keek de arts verbaast op?
Na het bloed prikken belde de huisarts: ik moest onmiddellijk naar de SEH van het ziekenhuis vanwege een extreem veel te hoge waarde van iets. De arts vroeg ook naar “vermoeidheid”? Je kent mijn antwoord. Ook geen idee wat ME/cvs was. Maar ze wist wel dat ik een longembolie had, als gevolg van AstraZenica (wel mRNA vaccins nemen en boosteren! Veiliger dan covid-19).
“ME/cvs?” heb ik daarna veel vaker gehoord. Tijdens de controle bij de longarts en tijdens aanvullend onderzoek. Later werd ik met de ambulance weer naar dezelfde SEH gebracht, en voor achteraf onnodig onderzoek op de hartbewaking gelegd. De verschillende verpleegkundigen, dokters daar vroegen ook allemaal “ME/cvs”?
De moraal van dit verhaal: het is heel hard nodig dat iedereen in het ME/cvs wereldje achter de NICE Guideline en het advies van de Gezondheidsraad gaat staan. Geen achterhoede gevechten. Maar ME/cvs blijven uitleggen met zwart op wit bewijs, zo veel mogelijk blijven uitleggen en zo consequent mogelijk.
Vermoeidheidkliniek gaat dat weer doen met onder meer nascholing aan huis- en bedrijfsartsen.
