Sanne Bloemink, medewerker van De Groene Amsterdammer, schrijft in het NRC over long covid en legt de link met ME/cvs. Wij vatten het artikel samen. Het volledige uitstekende artikel lees je via de link onder onze samenvatting.
Long covid-patiënten hebben veel verschillende klachten, maar in één opzicht zijn ze allemaal gelijk: van de ene op de andere dag zijn ze hun oude leven kwijt. Vooral patiënten uit de eerste en tweede golf werden vaak niet serieus genomen. Hun klachten werden afgedaan als burn-out, overspannenheid of depressie. Wetenschappers concurreren intussen met elkaar om schaarse onderzoeksgelden, van uitwisseling en samenwerking is geen sprake. Toch is het belang groot, een chronische ziekte als deze kan de samenleving grondig ontwrichten. Denk aan langdurig ziekteverzuim en verder oplopende tekorten op de arbeidsmarkt. Deze stille schaduwpandemie is een gezondheidscrisis die ons gemeen in de staart kan bijten.
Waar in andere landen de ernst wordt onderkend, wordt er in Nederland door betrokkenen nog altijd eufemistisch en bagatelliserend gesproken over “langdurig herstel”. Er is geen nationale, centrale registratie van patiënten. Minister Kuipers van Volksgezondheid schat in Op1 het aantal patiënten uit de losse pols op “een paar procent”. Zelfs als dit lage percentage zou kloppen, dan zouden we ons ernstige zorgen moeten maken met meer dan twee miljoen besmettingen in de afgelopen weken. Recent onderzoek laat zien dat in Nederland 12,5 procent van de met Covid besmette groep drie maanden na besmetting nog tenminste één nieuwe of verergerde lichamelijke klacht heeft. Buitenlandse prevalentiecijfers schommelen tussen de 10 en 20 procent. En dan zijn de cijfers van na de omikrongolf en het loslaten van de maatregelen nog onbekend….
Ondertussen stromen de WIA-aanvragen binnen. Patiënten moeten maar hopen dat ze een hun gunstig gezinde verzekeringsarts treffen. Onder verzekeringsartsen bestaat namelijk een groot verschil in beoordeling, een fenomeen dat wij zo goed kennen van onder meer ME/cvs en fibromyalgie. In een recent rapport van de Gezondheidsraad wordt vooral benadrukt wat we nog níet weten over long covid. Ook uit de onlangs gepubliceerde behandelrichtlijnen spreekt vooral handelingsverlegenheid. Uiteraard gaat het om een nieuwe ziekte, en wetenschappelijk onderzoek kost tijd. De aanpak van Vermoeidheidkliniek is vooral succesvol bij patiënten waarbij de behandeling door fysiotherapeut en revalidatiecentra niet succesvol is. Waar het opvoeren van bewegen en activiteiten juist contraproductief is, mensen alleen maar erger ziek maakt.
Toch is er ook goed nieuws voor alle patiënten met (vooralsnog) onbegrepen klachten, die moeten vechten voor hulp en erkenning. zijn er goede aanknopingspunten. Long covid lijkt in veel opzichten op andere post-infectieuze ziekten als ME/cvs, Q-koortsvermoeidheidssyndroom en chronische lyme. Meer gericht onderzoek naar long covid zou wel eens kunnen leiden tot een doorbraak in onze kennis over al deze andere post-infectieuze ziekten.
