Post Covid Nederland heeft een korte documentairefilm van Luna van der Gun gedeeld over leven met Long Covid: ‘Tot de mist oplost in het ochtendgloren’. Luna maakte de film omdat haar broer (27 jaar) de ziekte ook heeft en zij merkte dat hun omgeving weinig van Long Covid weet.
Luna: “Voor mijn korte film deed ik vooronderzoek en kwam ik in contact met vijf jongvolwassenen die mij meer vertelden over hun ervaringen. Ik vond het zelf heel fijn om op deze manier meer te leren over de ziekte van mijn broer en om samen met deze mensen na te denken over de aspecten van het leven met Long Covid die zij graag wilden overbrengen aan het publiek. Want wat we allemaal deelden, was het idee dat weinig mensen begrijpen hoe het is om Long Covid te hebben en dat er in Nederland te weinig aandacht voor is. Ieder verhaal is anders, maar ik merkte ook overeenkomsten op tussen de verhalen van deze jongvolwassenen. Ik heb geprobeerd juist die overeenkomende punten terug te laten komen in de docufilm, zoals de impact op hun leven en levensvisie, het gebrek aan toekomstperspectief, de angst voor terugvallen en het onbegrip. In het verhaal van Daisy, dat ik gefilmd heb, komt dat allemaal terug. We hadden gelukkig direct een klik en samen kwamen we tot heel mooie beelden. Ik hoop dat mensen na het zien van de korte documentairefilm beter begrijpen hoe groot de impact van Long Covid is op het leven van met name jonge mensen met Long Covid en dat mensen met Long Covid er herkenning uit halen, zich gezien voelen en steun kunnen ontlenen aan Daisy’s positieve instelling.”
Bij Vermoeidheidkliniek vonden we het een integer en mooi gemaakt document, dat we iedereen aanraden om te gaan zien. Respect ook voor Daisy, de hoofdpersoon uit de docu, voor hoe ze vertelt over Post Covid en hoe ze daarmee omgaat. Kijken dus!
Bekijk hier de documentairefilm. Tot de mist oplost in het ochtendgloren.
