Een artikel over het Post Covid Syndroom (long covid) uit The Scientific American vonden wij interessant. Veel onderwerpen komen aan de orde. Wat ons natuurlijk opvalt is de overeenkomst met de ervaringen bij Vermoeidheidkliniek zelf: veel klachten als bijvoorbeeld inspanningsintolerantie (PEM), verpletterende vermoeidheid, ‘brain fog’, POTS, maar ook de connectie met post-virale aandoeningen en ME/cvs. Daarover een korte samenvatting en verder tref je de link naar het artikel aan.
Zeker bij de ernstiger subtypes van long covid komen de klachten dus erg overeen met die van ME/cvs. Bij Vermoeidheidkliniek blijkt dat patiënten veelal ook voldoen aan de criteria voor ME/cvs. Beide ziektes kun je niet behandelen, maar de klachten wel. Dan is de beste aanpak verklaard: gecombineerde medisch specialistische zorg en pacing in teamverband. Dat is wat Vermoeidheidkliniek al bijna 15 jaar doet en ook de recente Engelse ME/cvs richtlijn (oktober 2021) beschrijft.
Het is erg moeilijk gebleken om voor ME/cvs de trigger te identificeren van de veroorzaker van de klachten. Het voordeel van long covid is dat de trigger wél bekend is: covid-19. Nu kunnen artsen en wetenschappers eerder de klachten onderzoeken en mogelijk daardoor ook een behandeling tegen de ziekte vinden. Het onderzoek naar long covid kan mogelijk helpen ME/cvs beter te begrijpen en wellicht beter behandelen. Daarom zou je wat Vermoeidheidkliniek betreft verwachten dat er op die punten meer wordt samengewerkt dan wordt gedaan.
Hier tref je het volledige artikel.
